Zaterdag 1 september was onze laatste dag in Maleisië. Vanuit Kuala Lumpur hebben we een vlucht naar Chiang Mai genomen. Wat was het fijn om weer terug in Thailand te zijn. Overal is de 7 eleven te vinden om onze dagelijkse noodle soep te kopen, watermeloen dat we overal op straat konden kopen en de mensen die vriendelijk naar ons lachen. We waren naar Chiang Mai gegaan om een jungle trekking te doen. Net als altijd zijn wij bij verschillende tour operators geweest om te informeren naar een dergelijke trip. De jungle bij Chiang Mai bleek niet de beste plek te zijn om een jungle trekking te doen specifiek voor wildlife. Dat wetende hebben we ons maar op andere tripjes gefocust. Zo wilden we ook graag een mahout cursus doen, waar je op een olifant leert rijden, en de flight of the gibbon. Op zondag hebben we de flight of the gibbon geboekt (waarbij we een gratis entree kaartje voor de dierentuin in Chiang Mai kregen) en een mahout course voor 1 dag.
Dit hebben we al vroeg in de ochtend geregeld zodat we de rest van de dag de tijd hadden om lekker te relaxen en in de avond zijn we naar de zondag markt geweest. Op de markt hebben we bij verschillende kraampjes wat eten gekocht en natuurlijk heb ik nog een massage op de markt genomen.
Dinsdag werden we om 06.30u opgehaald om naar de jungle te gaan voor de flight of the gibbon. We hadden erg geluk want we waren maar met z’n drieën, een meisje uit Canada, Gijs en ik. We kregen veiligheidsgordels om (hoe ze ook heten) zodat we van boom tot boom konden slingeren hangend aan een kabelbaan. Best spannend om zo hoog in de boomtoppen te slingeren. Nadat ze me niet goed hadden opgevangen en ik met m’n rug tegen de boom knalde vond ik het nog spannender. Ik was steeds bang om net zoals Tarzan tegen de boom te knallen. Het heet flight of the Gibbon maar het is meer voor avontuur dan voor het zien van Gibbons. We hebben ze wel gezien maar dat komt omdat ze elke dag worden gevoerd in de buurt van de kabelbaan.
Rond 14.00u waren we alweer terug in Chiang Mai en konden we nog lekker een plons in het zwembad nemen.
De volgende dag werden we om 09.00u opgehaald voor de mahout course. Hier hadden we wederom geluk. We waren namelijk de enige twee. Na uitleg over de commando’s die je geeft aan je olifant kregen we 1 olifant om op te rijden. Ik moest als eerste erop. Wat vond ik het spannend zeg! Het was niet eens een hele grote olifant maar het was toch groot genoeg om je flink te bezeren als je er af valt. We hadden een mannetje van 7 jaar dat af en toe nog ondeugend was. Dat maakte het natuurlijk nog spannender. Om op te stappen gaf ik een commando om z’n linker been op te tillen. Hier kon ik dan op staan en op z’n rug klimmen. Normaal gesproken zit je als mahout in de nek van een olifant maar ze hadden om z’n buik een touw gespannen zodat je daar aan vast kon houden. Het is maar goed dat ik niet in z’n nek ging zitten want hij liep een dak onder waar ik niet onder kon en hing dus al half aan het dak. Het scheelde niet veel of ik was er af gevallen.
Na een paar rondjes ben ik er af gegaan ik was steeds bang dat hij een uitbarsting kreeg en dat ze hem niet meer onder controle kregen. Na mij was Gijs aan de beurt. Gijs, de daredevil, ging wel in z’n nek zitten. Even vond hij het ook spannend. De olifant protesteerde een beetje en wilde steeds weg lopen van zijn mahout.
Nadat Gijs z’n rondjes had gereden en oefeningen had gedaan zoals vooruit en achteruit lopen, stoppen, kusjes geven en hoofd omhoog ben ik achter hem gaan zitten. Op de nek/rug van onze olifant liepen we naar het suikerriet waar hij lekker kon eten. Hier sloten we de ochtend sessie mee af en kregen we lunch. Na de lunch konden we ieder een eigen olifant krijgen om ongeveer een uur in de jungle te rijden. Ik kreeg die kleine die weer af en toe protesteerde. Ik poepte bijna in mijn broek dus ben ik er gauw weer van af gegaan. Toen zag ik Gijs en zijn olifant om de hoek komen lopen. Wow! Dat was een joekel. Het was een vrouwtje van ongeveer 40 jaar en was zo’n 3 meter hoog. Ik deed een poging om achter hem te gaan zitten maar moest over Gijs heen klimmen om achter hem te kunnen zitten. Ik zag mezelf alweer naar beneden kelderen dus heb ik dat ook maar laten zitten. Ja ja ik vond me die dag officieel de grootste schijtluis die er was. Toen we de jungle in liepen en ik zag hoe rustig deze dame was vond ik het toch wel erg jammer dat ik er niet bij zat. Gelukkig hadden ze een stukje verder op weer een “station” waar ik weer omhoog kon klimmen om als nog een gevaarlijke capriool uit te halen. Ik vond het een redelijk spannend ritje aangezien je door de grote stappen van links naar rechts schuift. Het allerleukste van de dag kwam na het ritje in de jungle: het wassen van de olifanten. Terwijl we in de nek van de olifant zaten liep ze een steile helling af om de rivier in te lopen. We liepen een stukje de rivier in waar ze uiteindelijk moest liggen en wij de rivier in konden springen. De kleine deugniet werd er ook bij gehaald zodat we die ook nat konden spetteren en wassen. Het was super gaaf!
Onze laatste dag in Chiang Mai zijn we naar de dierentuin gegaan. Een mooie dierentuin waar je nog dicht bij de dieren kunt komen. We konden hier niet heel de dag blijven aangezien we dezelfde dag om 17.30u met de trein naar Bangkok moesten. Dit waren de laatste dagen in Thailand. Vrijdag 7 september zijn we aan onze “stressvolle” reis naar Zanzibar begonnen. We vlogen naar Mumbai waar we 10 uur moesten wachten dus wilden we zelf onze koffers ophalen en weer inchecken voor onze vlucht naar Kenia. We dachten dat we dan meer zekerheid hadden dat onze koffers goed terecht zouden komen. In Mumbai aangekomen konden we niet door immigratie vanwege ons visum (die zou anders niet meer geldig zijn voor het geval we terug willen komen). Hierdoor moest het personeel van Indigo, waarmee we van Bangkok naar Mumbai zijn gevlogen, onze koffers bij Kenia airlines inchecken. Het inchecken was een ramp! Ze waren al meerdere keren op en neer gelopen voor o.a. onze paspoorten, visa en een ticket die laat zien dat we Tanzania weer verlaten. Een uur voor boarding tijd kwamen ze terug met het bericht dat we niet met het vliegtuig naar Kenia mee konden omdat ons wereld ticket waarop staat dat we vanuit Mumbai terug naar Amsterdam vliegen niet genoeg is. Op het allerlaatste moment hebben zij met onze visa een ticket geboekt van Tanzania naar Zuid-Afrika dat natuurlijk veel duurder is dan wanneer we het zelf hadden geboekt. 20 minuten voor vertrek tijd kregen we onze tickets voor de vlucht naar Kenia. Als gekken renden we naar de gate die gelukkig nog open was omdat ze net waren begonnen met boarden.
Schijnbaar hadden we nog niet genoeg gestrest. In Kenia stapten we over op een klein vliegtuig om naar Zanzibar te vliegen waar wij uitstapten maar onze koffers niet. Die waren niet mee gekomen. Het vervelende was dat we ze zelf niet hadden ingecheckt en we van Indigo onofficiële bagage tags hadden gekregen waardoor ze niet te traceren waren. Gelukkig hadden ze aan vluchtnummers en een beschrijving van de koffers genoeg om ze te kunnen vinden want we hebben ze vandaag op kunnen halen.
We werden overigens opgehaald door 4 man. De directeur van ZSPCA, twee medewerkers en een chauffeur. We hebben een eigen huisje gekregen in een nationaal park. Het huisje is gekoppeld aan twee andere huisjes waarin twee gezinnen wonen. Het gezin van Ali en een ander gezin. De huisjes worden omringd door bossen waarin veel kolobus aapjes te zien zijn. Vandaag hebben we een kleine introductie gehad en hebben ze grote plannen met ons. We krijgen een beetje het gevoel dat ze ons “te hoog” inschatten. Ze willen een klein onderzoek opzetten dat een beeld geeft over het dierenwelzijn hier op het eiland. De bedoeling is dat wij hiervoor een plan opzetten en het onderzoek uitvoeren. Ze gaan ons ook voorstellen aan de minister van educatie omdat ze daar ook iets mee willen doen. Misschien is het ons gevoel dat we “te hoog” worden ingeschat. We krijgen namelijk wel het idee dat we meer ervaring in dierenwelzijn hebben dan zij aangezien ze geen van allen achtergrond in de dieren sector hebben. We vinden het erg leuk dat we echt iets voor ze kunnen betekenen maar deze verantwoordelijkheid vinden we ook wel een beetje spannend.
Gezien onze super trage internet kunnen we geen foto's plaatsen. We hebben wel foto's van de mahout course op internet staan. Via deze link kunnen jullie de foto's bekijken:
http://www.chiangmaielephantcare.com/?ge=gallery&gallery_ge=show_gallery&id_category=154
Dit hebben we al vroeg in de ochtend geregeld zodat we de rest van de dag de tijd hadden om lekker te relaxen en in de avond zijn we naar de zondag markt geweest. Op de markt hebben we bij verschillende kraampjes wat eten gekocht en natuurlijk heb ik nog een massage op de markt genomen.
Dinsdag werden we om 06.30u opgehaald om naar de jungle te gaan voor de flight of the gibbon. We hadden erg geluk want we waren maar met z’n drieën, een meisje uit Canada, Gijs en ik. We kregen veiligheidsgordels om (hoe ze ook heten) zodat we van boom tot boom konden slingeren hangend aan een kabelbaan. Best spannend om zo hoog in de boomtoppen te slingeren. Nadat ze me niet goed hadden opgevangen en ik met m’n rug tegen de boom knalde vond ik het nog spannender. Ik was steeds bang om net zoals Tarzan tegen de boom te knallen. Het heet flight of the Gibbon maar het is meer voor avontuur dan voor het zien van Gibbons. We hebben ze wel gezien maar dat komt omdat ze elke dag worden gevoerd in de buurt van de kabelbaan.
Rond 14.00u waren we alweer terug in Chiang Mai en konden we nog lekker een plons in het zwembad nemen.
De volgende dag werden we om 09.00u opgehaald voor de mahout course. Hier hadden we wederom geluk. We waren namelijk de enige twee. Na uitleg over de commando’s die je geeft aan je olifant kregen we 1 olifant om op te rijden. Ik moest als eerste erop. Wat vond ik het spannend zeg! Het was niet eens een hele grote olifant maar het was toch groot genoeg om je flink te bezeren als je er af valt. We hadden een mannetje van 7 jaar dat af en toe nog ondeugend was. Dat maakte het natuurlijk nog spannender. Om op te stappen gaf ik een commando om z’n linker been op te tillen. Hier kon ik dan op staan en op z’n rug klimmen. Normaal gesproken zit je als mahout in de nek van een olifant maar ze hadden om z’n buik een touw gespannen zodat je daar aan vast kon houden. Het is maar goed dat ik niet in z’n nek ging zitten want hij liep een dak onder waar ik niet onder kon en hing dus al half aan het dak. Het scheelde niet veel of ik was er af gevallen.
Na een paar rondjes ben ik er af gegaan ik was steeds bang dat hij een uitbarsting kreeg en dat ze hem niet meer onder controle kregen. Na mij was Gijs aan de beurt. Gijs, de daredevil, ging wel in z’n nek zitten. Even vond hij het ook spannend. De olifant protesteerde een beetje en wilde steeds weg lopen van zijn mahout.
Nadat Gijs z’n rondjes had gereden en oefeningen had gedaan zoals vooruit en achteruit lopen, stoppen, kusjes geven en hoofd omhoog ben ik achter hem gaan zitten. Op de nek/rug van onze olifant liepen we naar het suikerriet waar hij lekker kon eten. Hier sloten we de ochtend sessie mee af en kregen we lunch. Na de lunch konden we ieder een eigen olifant krijgen om ongeveer een uur in de jungle te rijden. Ik kreeg die kleine die weer af en toe protesteerde. Ik poepte bijna in mijn broek dus ben ik er gauw weer van af gegaan. Toen zag ik Gijs en zijn olifant om de hoek komen lopen. Wow! Dat was een joekel. Het was een vrouwtje van ongeveer 40 jaar en was zo’n 3 meter hoog. Ik deed een poging om achter hem te gaan zitten maar moest over Gijs heen klimmen om achter hem te kunnen zitten. Ik zag mezelf alweer naar beneden kelderen dus heb ik dat ook maar laten zitten. Ja ja ik vond me die dag officieel de grootste schijtluis die er was. Toen we de jungle in liepen en ik zag hoe rustig deze dame was vond ik het toch wel erg jammer dat ik er niet bij zat. Gelukkig hadden ze een stukje verder op weer een “station” waar ik weer omhoog kon klimmen om als nog een gevaarlijke capriool uit te halen. Ik vond het een redelijk spannend ritje aangezien je door de grote stappen van links naar rechts schuift. Het allerleukste van de dag kwam na het ritje in de jungle: het wassen van de olifanten. Terwijl we in de nek van de olifant zaten liep ze een steile helling af om de rivier in te lopen. We liepen een stukje de rivier in waar ze uiteindelijk moest liggen en wij de rivier in konden springen. De kleine deugniet werd er ook bij gehaald zodat we die ook nat konden spetteren en wassen. Het was super gaaf!
Onze laatste dag in Chiang Mai zijn we naar de dierentuin gegaan. Een mooie dierentuin waar je nog dicht bij de dieren kunt komen. We konden hier niet heel de dag blijven aangezien we dezelfde dag om 17.30u met de trein naar Bangkok moesten. Dit waren de laatste dagen in Thailand. Vrijdag 7 september zijn we aan onze “stressvolle” reis naar Zanzibar begonnen. We vlogen naar Mumbai waar we 10 uur moesten wachten dus wilden we zelf onze koffers ophalen en weer inchecken voor onze vlucht naar Kenia. We dachten dat we dan meer zekerheid hadden dat onze koffers goed terecht zouden komen. In Mumbai aangekomen konden we niet door immigratie vanwege ons visum (die zou anders niet meer geldig zijn voor het geval we terug willen komen). Hierdoor moest het personeel van Indigo, waarmee we van Bangkok naar Mumbai zijn gevlogen, onze koffers bij Kenia airlines inchecken. Het inchecken was een ramp! Ze waren al meerdere keren op en neer gelopen voor o.a. onze paspoorten, visa en een ticket die laat zien dat we Tanzania weer verlaten. Een uur voor boarding tijd kwamen ze terug met het bericht dat we niet met het vliegtuig naar Kenia mee konden omdat ons wereld ticket waarop staat dat we vanuit Mumbai terug naar Amsterdam vliegen niet genoeg is. Op het allerlaatste moment hebben zij met onze visa een ticket geboekt van Tanzania naar Zuid-Afrika dat natuurlijk veel duurder is dan wanneer we het zelf hadden geboekt. 20 minuten voor vertrek tijd kregen we onze tickets voor de vlucht naar Kenia. Als gekken renden we naar de gate die gelukkig nog open was omdat ze net waren begonnen met boarden.
Schijnbaar hadden we nog niet genoeg gestrest. In Kenia stapten we over op een klein vliegtuig om naar Zanzibar te vliegen waar wij uitstapten maar onze koffers niet. Die waren niet mee gekomen. Het vervelende was dat we ze zelf niet hadden ingecheckt en we van Indigo onofficiële bagage tags hadden gekregen waardoor ze niet te traceren waren. Gelukkig hadden ze aan vluchtnummers en een beschrijving van de koffers genoeg om ze te kunnen vinden want we hebben ze vandaag op kunnen halen.
We werden overigens opgehaald door 4 man. De directeur van ZSPCA, twee medewerkers en een chauffeur. We hebben een eigen huisje gekregen in een nationaal park. Het huisje is gekoppeld aan twee andere huisjes waarin twee gezinnen wonen. Het gezin van Ali en een ander gezin. De huisjes worden omringd door bossen waarin veel kolobus aapjes te zien zijn. Vandaag hebben we een kleine introductie gehad en hebben ze grote plannen met ons. We krijgen een beetje het gevoel dat ze ons “te hoog” inschatten. Ze willen een klein onderzoek opzetten dat een beeld geeft over het dierenwelzijn hier op het eiland. De bedoeling is dat wij hiervoor een plan opzetten en het onderzoek uitvoeren. Ze gaan ons ook voorstellen aan de minister van educatie omdat ze daar ook iets mee willen doen. Misschien is het ons gevoel dat we “te hoog” worden ingeschat. We krijgen namelijk wel het idee dat we meer ervaring in dierenwelzijn hebben dan zij aangezien ze geen van allen achtergrond in de dieren sector hebben. We vinden het erg leuk dat we echt iets voor ze kunnen betekenen maar deze verantwoordelijkheid vinden we ook wel een beetje spannend.
Gezien onze super trage internet kunnen we geen foto's plaatsen. We hebben wel foto's van de mahout course op internet staan. Via deze link kunnen jullie de foto's bekijken:
http://www.chiangmaielephantcare.com/?ge=gallery&gallery_ge=show_gallery&id_category=154
Hoi Gijs en Brenda,
BeantwoordenVerwijderenSpannend allemaal wat jullie hebben meegemaakt,
maar ook wat jullie nog te wachten staat.
Heel veel SUCCES.
Liefs pa,ma en Bram xxx