Eerste week

Hoi allemaal,

We zijn hier al bijna een week en we hebben nog niet veel over de gebeurtenissen van afgelopen week verteld. Het werk op SPANA is elke dag bijna hetzelfde. In de ochtend medicijnen geven, daarna wonden verzorgen en verbanden verschonen. Een werkdag van 08.30u tot +- 11.30u. SPANA heeft spreekuur van 09.00u-13.00u en van 14.00u-16.30u. De dieren die op spreekuur komen worden door de dierenarts technisions (assistenten) nagekeken. Zij staan vooraan bij de ingang. De assistenten hier (allemaal mannen) doen eigenlijk hetzelfde werk als de dierenartsen behalve opereren. Wanneer de dieren van het spreekuur verder hulp nodig hebben komen ze naar ons. Ze worden dan tussen door gedaan. Sommigen moet dan blijven en sommigen kunnen weer mee naar huis. Het meeste wat binnenkomt zijn verwondingen. Verder komen ook regelmatig dieren met gebitsproblemen en maag/darm klachten (koliek). In tegenstelling tot Nederland is rabiës (hondsdolheid) hier een groot probleem. Deze week hebben wij nog geen geval van rabiës gezien maar het komt schijnbaar wel vaak voor. Het enge hiervan is dat wanneer paarden de eerste symptomen van rabiës uiten dit dezelfde symptomen zijn als bij koliek. Schijnbaar zijn ze hier heel goed in het onderscheiden van koliek of rabiës maar ze hebben het ook wel eens fout gehad.

De meeste dieren die hier komen zijn van armen mensen. Zij gebruiken ze om mee te werken en hebben weinig respect voor de dieren. Veel dieren worden geslagen en worden heel slecht verzorgd. De eigenaren geven de dieren ook geen naam. Voor Europeanen als wij is het wennen om daarmee te werken. Als de dieren hier namelijk worden opgenomen krijgen ze een stal waarop een nummer staat. Met dit nummer wordt gewerkt en alles bij gehouden. Hierdoor is het moeilijker om een link te leggen want dieren komen en gaan in dezelfde stallen. Eén ding wat Gijs in ieder geval leuk vindt aan deze cultuur is dat ze dieren niet castreren. We krijgen alleen maar hengsten met flinke ballen! Ondanks dat we veel hengsten bij elkaar hebben lijkt het geen probleem te zijn. Het enige wat af en toe vervelend is zijn de ezels die midden in de nacht zichzelf moeten laten horen. Wanneer een begint doet de rest mee. Het zijn voornamelijk de hengsten. Er zit namelijk een interessant vrouwtje in de buurt.

Na het werk

Een stukje bazaar in de buitenlucht

Tot nu toe zijn we elke avond wel op pad geweest. Zo zijn we dinsdag samen met Tess en Claudia naar Djemaa el Fna gegaan. Een grote markt waar van alles te zien is. Veel groepjes die op Marokkaanse wijze muziek instrumenten bespelen, slangenbezweerders, mannen met aapjes, buikdanseressen (volgens mij waren het mannen maar zeker weet ik het niet want alleen hun ogen waren zichtbaar) en gewoon weirdo’s. We zijn over de  bazaar gelopen en daarna wat gaan eten op de markt. Overal waren eettentjes met hetzelfde eten dus hebben we gewoon een tentje gekozen waar de meeste mensen zaten.


Brenda, Claudia, Tess en Gijs

Woensdag zijn we met z’n drieën (Claudia, Gijs en ik) met de bus naar Marjane gegaan. Een grote supermarkt een eindje verderop. Met de bus in Marrakech gaan gaat gepaard met veel gebruiksaanwijzingen. We hadden namelijk gevraagd waar de bushalte was en Samir (vet. Technision) had ons verteld dat het aan het einde van straat was. Toen we de hele straat waren afgelopen waren we geen bushalte tegen gekomen. Dus vroegen wij aan een mannetje dat bij de benzinepomp stond waar de bushalte was. Hij zei daar waar we stonden, dus op de hoek van de straat, de bus zou komen. Vervolgens kwam onze bus eraan dus zwaaide wij dat we mee wilde. De buschauffeur zwaaide gewoon terug en reed door. Daar ging onze bus. Vol verbazing liepen we naar een winkelier in de hoop dat zij ons kon vertellen waar dan wel de bushalte is. Volgens haar moesten we iets terug de straat op. Op straat hebben we het nog verschillende mensen gevraagd maar zonder een duidelijk antwoord. Hoogstwaarschijnlijk omdat ons Frans niet zo goed is en Engels van hun ook niet. Toen kwamen we een jongen tegen die redelijk Engels sprak en die legde uit dat waar we stonden moesten wachten. Dat hadden we natuurlijk al eerder gehoord maar goed we deden maar wat hij zei. Toen kwam onze bus er weer aan. Hij stopte niet bij ons maar 200 meter eerder dus wij waren bang om hem weer te missen. Toen hij weer aan kwam gereden zwaaide we meteen en gelukkig stopte hij. Voor €0,35 konden we met de bus naar Marjane. Toen we bijna bij Marjane waren drukte ik op het knopje in de veronderstelling dat het op dezelfde wijze als in Nederland werkt. Hij kwam bij Marjane in de buurt en stopte niet, twee rotondes voorbij Marjane was hij nog steeds niet gestopt. Een meisje in de bus stond op, liep naar de klapdeuren en begon op de klep boven de deuren te slaan. Dat was schijnbaar de manier om de bus te laten stoppen want nog geen 200 meter later konden we uitstappen. We moesten terug naar Marjane lopen. Voordat we naar Marjane liepen zijn we nog een berg opgelopen, die achter Marjane ligt. Het was een behoorlijke klim. Toen ik boven was en op adem moest komen had ik alleen maar oog voor het uitzicht. Ik had geen camera bij me dus pakte ik mijn telefoon om een foto te maken. Gijs zag dat ik mijn telefoon wilde pakken en zei; doe dat nou niet. Pas toen keek ik om me heen en zag ik overal mannen zitten. Het voelde best bedreigend dus zijn we snel weer naar beneden gelopen. Onderweg naar beneden zagen we op de helft en onderaan de berg nog meer mannen zitten. We denken dat het daarboven niet helemaal pluis is en dat de mannen onderaan naar boven bellen als er mensen of politie aankomen. Na ons berg avontuur zijn we meteen naar Marjane gelopen om boodschappen te doen.
Donderdag hebben we een rondje in de omgeving gelopen en vrijdag zijn we naar het nieuwe gedeelte (gueliz) van Marrakech gegaan, wederom met de bus! Daar hebben we avond gegeten bij een restaurantje waar veel locals zaten. Het was een vis restaurant dus ik heb natuurlijk gamba’s (0,5 kg) gegeten, Gijs een mix van vis en Claudia een tangine met vis. Alles bij elkaar kostten 142 Dirhams Nog geen €15.
Vandaag hebben we een rustig dagje gehad. Om 10.45u waren we al klaar met werken. We hebben heel de middag in de tuin gelegen en straks gaan we een filmpje kijken.

Het is me weer niet gelukt een kort verhaal te schrijven. Ik ga dat denk ik ook niet meer proberen. Jullie zien wel wat het elke keer is geworden. Tot de volgende keer!