Laatste dagen voor vertrek

Nadat ik mijn laatste blog heb geplaatst zijn we nog een paar dagen in Marrakech gebleven. Het werk was elke dag hetzelfde en we hadden alle drie (Claudia, Gijs en ik) wel weer zin in een ander center. Terwijl we de dagen aan het aftellen waren hebben we nog wel wat dingetjes ondernomen. Zo was een vriend (Antonio) van Claudia, uit Portugal, naar SPANA gekomen. Hij was voor een paar dagen in Marrakech op vakantie en besloot Claudia in SPANA op te komen zoeken. Marrakech is een grote stad en heel toeristisch dus wilden wij de wijk laten zien waar wij de afgelopen weken hebben gezeten. We liepen richting de souk, waar we altijd onze groenten en fruit kochten, en maakten via de hoofdweg een rondje. Net toen we voorbij de souk waren en Claudia wilde vertellen dat ze zich altijd veilig op straat voelde kwamen drie jongens aangerend. Ik zag de voorste jongen al naar het tasje van Claudia kijken waar fruit en groenten in zat die ze zojuist op de souk had gekocht. Op dat moment dacht ik even dat hij wat met het tasje wilde doen maar toch geloofde ik weer in het goede van mensen. Zo snel als ik mijn gedachte had bijgesteld had ik toch bij mijn eerste gedachten moeten blijven. De jongens renden namelijk rechtstreeks op het tasje af en schopte het uit haar handen. Haar groenten en fruit rolden over de grond. Om er nog een schepje boven op te doen trapte de laatste jongen tegen een stuk fruit aan. Vol verbazing keken we op en zagen we de twee voorste jongens weg rennen. Terwijl Claudia haar eten van de grond af raapte stond de laatste jongen nog bij het stuk fruit waar hij zojuist tegen aan had geschopt. Hij raapte het op en zei sorry tegen Claudia en gaf het terug.  Geen idee waar dat voor nodig was maar het was niet echt bepaald een situatie waar je door veilig voelt. Claudia had zich op dat moment toch even bedacht. Nadat we klaar waren met ons rondje zijn we nog naar de bakker gegaan om vers brood en een toetje voor na het eten te halen. In de middag hadden we al besloten om bij het ieniemienie tentje op de hoek van SPANA te eten. Voor 5 Dirhams (€ 0,50) kan je daar een kop soep, een pannenkoek en een klein glas thee nuttigen. Nadat we voor €0,50 onze buiken vol hadden gegeten zijn we terug naar SPANA gegaan en hebben we daar onze toetjes opgegeten. Inmiddels was een ander vrijwilligster, Antoinella uit Italië, gearriveerd. Ze zat al zes weken in Marokko en was de laatste drie weken op een ander center in Marokko geweest. We hebben even met haar zitten kletsen en zijn toen naar bed gegaan. De volgende dag (zaterdag) zijn we met z’n drieën weer op pad gegaan. Gijs en ik wilden een ticket boeken voor de bus van Safi naar Casablanca. Daarvoor moesten we naar het CTM dat in de nieuwe wijk Gueliz ligt. Verder wilden we ook naar IMZI tours om een trip naar de woestijn te boeken. Met de bus zijn we naar de kruising van Gueliz gegaan en vanuit daar op zoek gegaan naar het CTM. Voordat we bij het CTM aan waren gekomen waren we al verschillende mensen tegen gekomen die een woestijn trip aanboden die overigens goedkoper zijn dan bij IMZI tours. We kwamen al snel achter dat alle trips die zij aanbieden op hetzelfde neerkomen dus wilden we later die dag een trip boeken bij één van de mannetjes die we onderweg waren tegen gekomen.

Uiteindelijk bij het CTM aangekomen kregen we te horen dat we daar geen ticket van Safi naar Casablanca konden boeken. Dat moesten we in Safi zelf doen. CTM rijdt namelijk niet vanuit Chemaia naar Casablanca maar wel vanuit Safi dus hadden wij het idee om via Safi naar Casablanca te reizen. Dat wetende zouden we vanuit Chemaia verder kijken. Na ons bezoek aan het CTM zijn we rechtstreeks naar Jemaa El Fna gegaan. Daar hebben we Antonio ontmoet en hebben we ieder eerst een grote beker verse jus d’orange gedronken, voor maar  €0,40! Daarna zijn we opzoek gegaan naar een tas die Claudia eerder had gezien en wilde kopen. Op het moment dat ze die tas had gespot maar nog niet wilde kopen zag ze hem blijkbaar in elke winkeltje waar ze voorbij liep. Je raadt het al.. Nu wilde ze de tas echt kopen maar kon ze hem nergens meer vinden. Ondertussen kwamen we weer een andere touroperator tegen die ook de woestijn trip aanbiedt. We zijn naar binnen gegaan om te informeren wat hij ons kon bieden. Het klonk allemaal weer precies hetzelfde alleen hij had wel meer foto’s en meer uitleg gegeven over de trip. Ook zei hij dat we vanuit de woestijn rechtstreeks naar Fès kunnen gaan, wat voor ons natuurlijk ideaal is. Gijs wilde niet meteen boeken dus zijn we weer naar buiten gelopen. We liepen het smalle straatje verder af, wat uiteindelijk op niks uit kwam en zijn toen weer omgedraaid. Tijdens dat kleine stukje hadden wij met z’n drieën (Claudia gaat het maar haar vriend doen) besloten om de trip dan toch maar daar te boeken. Een dag later vertrokken we weer uit Marrakech dus dan stond dat in ieder geval al vast. Na het boeken ging onze zoektocht naar de tas weer verder. Gelukkig hadden we na een tijdje eindelijk een winkeltje gevonden die haar tas had.

In de avond zijn we weer bij een van de tentjes op Jemaa El Fna gaan eten. We hadden nummer 117 uitgekozen. De vorige avonden was er namelijk een man die steeds tegen ons zei dat we bij one one zeven moesten eten want die bracht ons naar heaven. Wij waren wel benieuwd naar deze hemel dus zijn we daar gaan eten. Helaas was dit tentje tot nu toe het slechtste tentje waar we op Jemaa El Fna hebben gegeten. Het eten was wel lekker maar de minste tot nu toe.

Meer foto's Marrakech