Tweede week

Hoi allemaal,

Het is weer even geleden dat we iets van ons zelf hebben laten horen. Er zijn niet veel bijzondere dingen gebeurd de afgelopen dagen. Vorige keer heb ik het een en ander over rabiës geschreven en heel toevallig is een paar dagen geleden een ezel gekomen die door straathonden is gebeten. De kans is heel groot dat deze honden rabiës hebben. De ezel is flink toegetakeld en heeft grote wonden. Omdat niet zeker is of de honden die dit gedaan hebben rabiës hebben  moeten we de ezel behandelen als een besmet dier. Zoals altijd zijn de wonden eerst schoongespoeld met water. Samir deed dit met een soort duikbril op om er zeker van te zijn dat er geen bloedspetters in zijn ogen kwamen. Rabiës is namelijk overdraagbaar via slijmvliezen of wanneer je een open wond hebt en in aanraking komt met bloed/slijmvliezen.  

Zondag zijn we weer met z’n drieën (Claudia, Gijs en ik) naar de medina gegaan. We waren van plan met de bus te gaan maar een van de vet technisions bracht ons op het idee om lopend te gaan dus hebben we dat ook gedaan. Het was ongeveer 40 min. lopen om bij de medina te komen. Daar wilden we wat moskee’s bezoeken en later nog een paleis en een tombe. We waren door de poorten van de medina gelopen en er kwam al een man naar ons toe die wel wat mooie moskee’s wist. Eerst legde hij uit hoe we moesten lopen maar als snel wilde hij ons al lopend de weg wijzen. Gijs en ik hadden natuurlijk al een vermoeden wat dit mannetje van plan was maar Claudia wilde hem wel volgen. Gijs had helemaal geen zin en ik zat er tussen in maar we volgden maar. Hij bracht ons naar straatjes die steeds smaller werden en verder van de hoofdweg lagen. Gijs en ik konden weinig  verstaan van wat hij zei aangezien hij alleen maar Frans sprak. Na een tijdje werden we door een andere man gevolgd. Dit mannetje werkte al helemaal op Gijs’ zenuwen. Nog geen 10 min later kwam dit mannetje er ook bij en probeerde in het Duits uitleg te geven over de “bezienswaardigheden” waar we voorbij kwamen. Zo zaten Gijs en ik opgescheept met een Duits sprekende moslim en Claudia met die andere. Hoe verder we liepen hoe geïrriteerde Gijs raakte en zoals iedereen hem waarschijnlijk kent kan hij dat niet onopgemerkt. Dus onze “gids” zei heel de tijd dat hij moest relaxen. We hadden al verschillende keren aangegeven dat we er genoeg van hadden maar dat had weinig zin. We konden ook niet zomaar weglopen want we waren inmiddels zover de straatjes ingelopen dat we de weg niet terug zouden vinden. Als laatste kwamen we aan bij een soort ziekenhuis, volgens onze “gidsen”. Er zaten alleen maar bedelaars met lichamelijke beperkingen. Vanaf dat punt zei onze gids dat hij daar moest blijven om voor deze mensen te werken. Toen we weg liepen begon hij om geld te vragen. We wilde eigenlijk helemaal niks geven want we hadden helemaal niet gevraagd of ze ons de smalle straatjes in wilde nemen om dingen te laten zien die niet mooi en oninteressant zijn. Hij bleef ons maar achtervolgen dus gaven we 5 Dirhams, zo’n €0,50. Daar was hij het al helemaal niet eens, volgens hem moesten we zoveel geven dat alle bedelaars ( stuk of 30) iets hadden. Ik zei dat hij 5 Dirhams kon krijgen of niks en we liepen verder. We waren bandieten volgens hem. De andere gids was er nog en die zei dat hij ons de weg naar de square zou wijzen en er geen geld voor wilde. Toen we, na een paar honderd meter,  de weg ongeveer wel wisten zeiden we dat we zelf wel konden lopen. Voor we weg waren gelopen vroeg hij ook om geld. We hebben niks gegeven en gezegd dat hij niks wilde dus ook niks krijgt. Zonder moeilijk te doen liep hij weg, gelukkig. Vervolgens zagen we ons Duits sprekend gids voorbij lopen. Misschien waren zijn zieke bedelaars op eens verhuist maar dat lijkt me sterk. Die dag zijn we nog wel vaker voor de gek gehouden maar dan weer op een andere manier. In de avond zijn we weer wat gaan eten op Djemaa el Fna en hebben we een taxi terug naar SPANA genomen. De avonden daarna hebben we het rustig aan gedaan en zijn we lekker thuis gebleven.

Onze plannen voor de komende weken zijn een beetje gewijzigd. We wilde eerst 4 weken in Marrakech blijven maar we hoorde van andere vrijwilligers dat het op andere SPANA centers leuker is en dat de mensen veel meer tijd voor je hebben. Dus nu gaan we aankomende zondag naar Chemaia, zo’n 80 km van Marrakech. Daar werken we t/m woensdag. Vanuit Chemaia reizen we naar Casablanca waar we wat sightseeing zullen doen. Maandag beginnen we bij SPANA in Casablanca en donderdag de 29^e  reizen we weer terug naar Marrakech. Donderdag de 29^e komen mijn ouders en tante Mart dus gaan we met hun in ieder geval naar de woestijn en bezoeken we Meknes en Fès.