Lima, Peru en de rit naar La Esperanza

Vrijdag rond 11.30u zijn we in  Lima, Peru aangekomen. Onze taxichauffeur stond netjes op ons te wachten en bracht ons naar de hostel. We hadden een hostel in de wijk Miraflores geboekt. Een toeristische wijk waar het veilig is. Deze wijk ligt ongeveer 40 min van het vliegveld. Tijdens de rit zagen we Zuid-Amerika zoals we die in gedachten hadden. We reden langs armen wijken waar de huizen onafgemaakt zijn en geen of golfplaten daken hebben. De mensen zagen eruit als typische Zuid-Amerikanen, donker van huidskleur. Dit in tegenstelling tot Buenos Aires waar ze een stuk lichter waren van huidskleur. Als toerist loop je niet graag in deze wijkjes.

Bij de hostel werden we vriendelijk ontvangen en kregen we een uitgeprinte kaart van Miraflores. De jongen liet ons zien waar alles lag en zei dat het veilig is in Miraflores ook in de avond. Nadat we onze spullen in de kamer hadden gelegd zijn we naar het Kennedy park gelopen. Bij een van de restaurantjes op het park hebben we lekker geluncht. Rond 16.00u waren we klaar met eten en hebben we een rondje om het park gedaan. We kwamen langs een boeken winkel waar we naar binnen zijn gegaan. We waren nog opzoek naar een reisgids van Peru. Overal waar we tot nu hadden gekeken zijn ze rond de €25 maar bij dit winkeltje hadden we geluk. Ze hadden een kapitol reisgids voor 29 soles, zo’n €8,5. We hebben dit boekje gekocht en zijn terug naar de hostel gewandeld.

Bij de hostel hebben we nog wat geïnternet en zijn we rond 21.00u gaan slapen. We hadden geen honger dus hebben we in de avond niks gegeten. De volgende dag zijn we naar Larco Mar gewandeld. Een kleine centrum aan de zee waar voornamelijk restaurantjes te vinden zijn. Als eerste zijn we naar een reisbureau gegaan om te informeren naar de Galapagos eilanden. Hier willen we naar toe tijdens onze vakantie in Peru. Daarna hebben we weer lekker geluncht en zijn we bij een andere boekenwinkel naar binnen gegaan. Hier in Peru spreken maar weinig mensen Engels dus heb ik een boek gekocht om Spaans te leren. Vooral als we in de bush bush zitten en de lokale bevolking tegen komen zodat we in ieder geval duidelijk kunnen maken waarom we daar zijn.

In de avond hebben we ook bij Larco Mar gegeten. De jongen van de hostel had een kip restaurant aangeraden dus zijn we daar gaan eten. Het was inderdaad erg lekker.

De volgende dag vertrok onze bus om 16.00u naar Pedro Ruiz Gallo, een dorpje in de hoge jungle. We zijn op tijd uit bed gegaan en hebben geskypt met onze ouders. Daarna zijn we weer lekker gaan lunchen bij het Kennedy park. We wilden ook nog verschillende reisbureaus bezoeken maar die waren allemaal gesloten aangezien het zondag was. Om 15.00u stond onze taxi voor de deur om ons naar Movil tours te brengen. Hij kwam iets vroeger omdat die avond een voetbalwedstrijd was van de twee grootste clubs van Peru. Het voetbalstadion staat tegenover Movil tours. Het was maar goed dat de taxichauffeur op tijd was want de straat naar Movil tours was afgesloten. De politie wilde ons er niet door laten terwijl Movil tours 20 meter verderop lag. De politie zei dat we er daar dan uit moesten stappen en lopend naar Movil tours moesten. Gelukkig vond onze taxichauffeur het te gevaarlijk om ons daar uit te laten stappen dus reed hij via een andere weg in de hoop dat we daar wel langs konden. Ook de andere straat naar Movil tours was afgesloten en de politie wilde ons er niet door laten. Op weg naar deze straat kwamen een paar hooligans ons tegemoet. Gelukkig deden ze ons niks maar verderop veroorzaakte ze schijnbaar wel problemen waardoor de politie weg moest. De taxichauffeur zag zijn kans en glipte snel door de hekken heen. We hoorden wel allerlei gefluit achter ons maar hij reed gewoon door en zei tegen zichzelf, ze kunnen me toch niks maken. We zijn erg blij dat hij onze taxichauffeur was want we werden veilig bij Movil tours afgezet. We hebben hem een flinke fooi gegeven, dat had hij wel verdient! Dit was nog niet het spannendst van de komende 24 uur. Het begon al toen we net vertrokken waren. Stipt om 16.00u vertrok onze zeer luxe bus. We hadden brede stoelen met voetenbankjes. Gijs en ik zaten boven de buschauffeur op de eerste 2 stoelen. We hadden dus super goed uitzicht. De bus reed de straat uit en wilde links af slaan maar de politie liet dat niet toe. Schijnbaar is het normaal om hier in discussie te gaan met de politie, dat deed onze taxichauffeur namelijk ook al. Na 10 min gediscussieerd te hebben met de politie sloeg onze buschauffeur rechts af. Verderop zag ik een hele grote groep hooligans aan komen lopen. Een paar honderd man in blote basten en van alles in hun handen. Net voor ze onze bus bereikten gooide ze een soort bom richting de bus. Gijs en ik zaten voorin de bus dus je kan je voorstellen dat dat behoorlijk beangstigend eruit zag. Gelukkig zijn ze de bus niet in gegaan en hebben ze alleen allerlei dingen naar de bus gegooid.

Doordat we voorin de bus zaten zagen we natuurlijk alles goed wat best spannend was. De buschauffeur reed niet bepaald zacht en op de andere weghelft reden veel trucks, ook niet zacht. Als we tegen elkaar aan zouden botsen zouden Gijs en ik sowieso zo plat als een dubbeltje zijn.

De volgende morgen kwamen bij de Andes gebergte aan. We reden de bergpas op en zagen dat onze weghelft bedolven was onder de rotsen die naar beneden waren gevallen. Dit was niet uitzonderlijk. Dit bracht ons soms in gevaarlijke situaties doordat we net voor een bocht de andere weghelft op moesten om de rotsen te passeren. Op sommige plaatsen waren ze bezig met het vrij maken van de wegen. Toen we inmiddels gewend waren aan de grote rotsen op de weg kwamen we bij een gevaarlijker stuk.  We moesten een grindpad op dat stijl omhoog liep. We snapten eerst niet waarom ze daar niet een asfalt weg hadden gemaakt. Toen zagen we dat ze dat wel hadden gedaan maar dat een heel stuk gewoon naar beneden was gestort. De bus reed echt vlak langs de rand van de berg. Je kan je voorstellen dat als je dus op deze bergpassen rijdt dat je niet alleen zorgen maakt over het rijden in de ravijn maar ook over het neerstorten van de rotsen of de weg waarop je rijdt. Dit was niet het laatste obstakel wat we onderweg tegen waren gekomen. Als laatste moesten we over een gebroken weg waar water overheen stroomde vanaf de berg de rivier in. De auto die voor ons reed kwam bijna vast te zitten maar kwam er toch weer uit. Onze buschauffeur nam dezelfde route en kwam dus vast te zitten. Het lukte hem weer los te komen door achteruit te rijden. Hij besloot om een ander stuk te pakken en reed naar links richting de rand van de berg. Gelukkig was de stroming niet sterk genoeg om ons opzij te duwen anders hadden we beneden in de rivier gelegen. Gelukkig was het niet ver meer naar Pedro Ruiz Gallo. Rond 13.00u waren we aangekomen en stond Sam van Neotropical Primate Conservation op ons te wachten. Hij nam ons mee naar een restaurantje om lekker te lunchen.