SPANA Casablanca

Maandag 26 maart zijn we begonnen bij SPANA in Casablanca. Vanuit ons hotel hadden we om 09.00u een taxi geregeld. Om 08.50u stonden we bij de receptie om uit te checken. De receptionist keek ons verbaast aan en herinnerde ons eraan dat de taxi pas om 09.00u kwam. Ja zeiden we dat is het toch bijna. Hij wees naar de klok achter hem en zei nee het is bijna 08.00u. Onze telefoons gaven beide 09.00u aan dus vroeg ik of zij dan de klok hadden verzet. Dat was niet zo. Achteraf blijkt dat onze telefoons automatisch de klok hebben aangepast omdat de klok in Nederland zaterdag avond is verzet. Dat betekent dus dat wij zondag heel de dag op een verkeerde tijd hebben geleefd en niks in de gaten hebben gehad. We zijn toen maar een half uur eerder richting SPANA vertrokken. We kwamen rond 09.15u bij de SPANA aan. Bouchichi de verantwoordelijke liet onze kamers zien en bracht ons naar Sophia. De technision in Casablanca. Ze liet ons de dieren zien en we hebben samen de laatste dieren nog behandeld. Het waren allemaal wonden die schoongemaakt moesten worden. Om 10.00u waren we alweer klaar met de dieren. Daarna moesten we helpen met de clinic die ze aan geestelijk gehandicapte kinderen geven. SPANA  in Casablanca heeft als enige een bak en geeft als enige in Marokko l’equitherapie. Door het gebrek en goed Engels sprekende werknemers is ons niet precies duidelijk wat ze met deze therapie willen bereiken. Ze laten de kinderen op een paard of ezel zitten en laten ze dan lichamelijke oefeningen doen. Gijs en ik moesten naast het dier en het kind lopen met een hand op de been zodat ze er niet af konden vallen (denken we). Om elf uur waren ze klaar met de clinic. In de middag werd nog een kat geopereerd.
Ze had dode kittens in haar buik dus hebben ze die verwijderd. Dat was het werk voor die dag. In de avond zijn we met Toufik, een jongen die geen Engels spreekt, naar Marjane gegaan om boodschappen te doen. We hadden meteen boodschappen voor de rest van de dagen gedaan. SPANA staat namelijk in de middle of nowhere.

De volgende dag moesten Gijs en ik alle dieren verzorgen. Sophia bleef erbij staan en liep af en toe weer weg. De paarden werden weer tevoorschijn gehaald. Ze werden een voor een in de bak gegooid om ze even op te jagen zodat ze hun energie kwijt kunnen. Ik zag ze bezig en het leek me wel leuk om te freestylen met de beestjes zodat ze kunnen zien dat het ook anders kan. Ze waren er van onder de indruk en wilden het ook leren. De volgende dag ben ik met Sophia in de bak aan de slag gegaan en heb ik haar filmpjes van Monty Roberts laten zien. Ze was erg blij. Gijs heeft die middag nog even paardgereden. Zo hebben wij toch nog wat leuks van onze tijd in Casablanca kunnen maken. De volgende dag, 29 maart, zijn we met de trein terug naar Marrakech gegaan.