Vakantie Marokko

Donderdag 29 maart is onze vakantie in Marokko begonnen. Donderdag ochtend hebben we de trein naar Marrakech genomen. Rond 14.30u waren we weer bij SPANA en hebben we een uurtje onze oogjes dicht gedaan. Mijn ouders en tante Mart kwamen die dag om 18.30u aan dus waren wij om 18.30u bij hun hotel. Na ongeveer 45 min waren ze daar dan eindelijk!

We hebben wat in het hotel gedronken en zijn daarna naar Jemaa El Fna gegaan om te eten. Rond 21.00u zijn we weer terug naar SPANA gegaan. Dit was onze laatste avond bij SPANA. De volgende dag waren pa, ma en tante Mart om 10.30u alweer bij SPANA. We gaven ze een rondleiding en lieten zien wat we de voorgaande weken hebben gedaan. Het was erg leuk om aan familie te kunnen laten zien waar wij hebben gewerkt. Nadat Gijs en ik afscheid van Dr. Boubker en Samir hadden genomen zijn we naar het hotel gegaan om in te checken. We hadden hetzelfde hotel als pa, ma en tante Mart geboekt. Gijs en ik hadden net als tante Mart een kamer op de bovenste verdieping waar ook het dakterras was. Op dit dakterras hebben we eerst nog gezeten, gedronken en een klein beetje gegeten. In de middag zijn we via de souks naar Jemaa El Fna gelopen. Het was vrijdag dus veel winkeltjes waren gesloten. Hoe dichter we bij het plein kwamen hoe meer winkeltjes waren geopend. Bij Jemaa el Fna staan allemaal koetsen waarmee je een rondje door de stad kan maken. Gijs en ik hebben dit expres niet gedaan toen we in Marrakech zaten omdat we het samen met pa, ma en tante Mart wilden doen. Dus die middag hebben we een koetsje gepakt en zijn we rondom de stad gereden. We zijn langs de kasbah (oude stad), rijke buurt en koninklijk paleis gereden. Van het laatste hebben we alleen de buitenste muren gezien. Na ons ritje zijn we terug naar het plein gelopen en zijn we op een dakterras met panoramisch uitzicht gaan zitten. Vanaf daar konden we foto’s van de slangenbezweerders en de aapjes maken zonder dat we er voor hoefden te betalen. Op dit terras hebben we ons avond eten gegeten en zijn we weer terug naar het hotel gegaan. De volgende morgen moesten we namelijk alweer vroeg op voor onze lang reis naar de woestijn.

Om 07.00u werden we alweer opgehaald. We waren de eerste dus konden we mooie plaatsen uitzoeken. We dachten dat we andere mensen op gingen halen maar de buschauffeur stopte de bus langs een café en stapte uit. Hij zei niks tegen ons dus bleven wij maar zitten. Ondertussen ging de chauffeur lekker een bakje koffie drinken terwijl wij nog in de bus zaten te wachten. Na 20 min. kwam hij weer terug en moesten we overstappen op een andere bus. Er zat nog niemand in de bus dus ging ik gauw op de voorste rij zitten. Achter mij kwam een meisje die gauw flessen op stoelen neerlegde voor haar vrienden. Hierdoor zaten Gijs, tante Mart en ik op de drie stoelen op de voorste rij en pa en ma op de achterste rij. Het was een kleine bus waar 16 mensen in kunnen inclusief de bestuurder. Met ons reisden een groep studenten die allemaal in Spanje studeren en 2 Marokkanen. Het was een multicultureel groepje. In dat groepje zaten namelijk studenten uit Brazilië, Duitsland, Frankrijk, Slovenië en uit Spanje zelf. De rit naar de woestijn duurde 2 dagen waarbij we de eerste nacht in een hotel in een Ravijn sliepen. Onderweg naar het hotel zijn we veel te vaak gestopt. Het begon in de atlas gebergte. We stopten op een plek waar we een mooi uitzicht hadden op de gebergte maar waar natuurlijk ook mannetjes stonden om fossielen te verkopen. Om het half uur stopten we weer en riep onze chauffeur; picture please we waren dan nog maar net uit gestapt of hij riep weer; yalla yalla dat we weer terug in de bus moesten stappen. Rond 18.30u waren we bij het hotel. We kregen een kamer voor vijf personen. Het was eigenlijk een kamer voor vier personen maar een matras werd op de grond gelegd en voilà het was een vijfpersoonskamer. Om 19.30 konden we met z’n alle eten. We kregen brood en soep vooraf als hoofdgerecht kregen we kip met couscous en een sinaasappel na. De volgende morgen zijn we om 08.30u weer verder gegaan. Onderweg stopten we bij een dorpje waar we een gids kregen die ons het e.e.a. vertelde over de planten en natuurlijk bracht hij ons naar een tapijten winkel waar ze zelf de tapijten weven. Althans dat beweren ze. Mijn ouders en een paar andere van onze groep hebben weer een goede daad verricht door een tapijt bij hun te kopen. Ik moet zeggen dat het wel mooie tapijten waren. Na ons bezoek aan dit stadje zijn we naar een ander ravijn gereden waar de rotsen 300 meter hoog zijn! Tussen de wanden liep een klein riviertje waar sommige Marokkanen hun water vandaan halen. Een paar kilometer verderop hebben we bij een restaurant geluncht en zijn we verder naar de woestijn gereden. We moesten daar voor zonsondergang zijn. Bij de woestijn aangekomen mochten we een kleine rugzak meenemen met spullen die we voor de overnachting nodig hadden. We liepen het hotel, dat aan de rand van de woestijn ligt, door en moesten achter in de tuin wachten. In de tuin stond een berber tent. Mijn vader dacht even dat we daarin moesten slapen. Dat was natuurlijk niet zo bijzonder geweest aangezien rondom de tent een hotel stond. Achter het hotel lagen de kamelen al op ons te wachten. Eén voor een klommen we op de kamelen en stonden ze op. De kamelen zaten met touwen aan elkaar gebonden zodat er een lange rij ontstond. Met 2 rijen liepen we de woestijn in. In onze rij zat mijn vader voorop dan mijn moeder, tante Mart, Gijs, ik en achter mij nog 3 andere. We waren nog geen 15 min onderweg of ik zag achter ons een grote wolk over de grond. Het bleek een zandstorm te zijn. Ik werd er behoorlijk zenuwachtig van en mijn vader probeerde me “gerust te stellen” door te zeggen dat men 7 van de 10 keer een zandstorm overleefd. Ik zag dat de zandstorm groter werd en dichterbij kwam. Niemand van mijn familie geloofde me ze zeiden dat hij de andere kant op ging. Gijs zei nog; kijk maar naar die toren daar in de verte die is nog steeds zichtbaar. Die toren had ik wel gezien maar ik keek naar de bergen daarachter waardoor ik kon zien dat de wolk onze kant op kwam. Ongeveer 15 min later was diezelfde toren niet meer zichtbaar. Toen werd het pas echt spannend want ik had nog gelijk ook dus de zandstorm kwam naar ons. Ondanks dat ik het spannend vond, vond ik het wel een mooi gezicht dus heb ik er gauw nog een foto en een filmpje van gemaakt.

Toen ik net mijn camera’s had opgeborgen en mijn vest had aangedaan had de storm ons bereikt. Het begon hard te waaien en we werden ‘gezandstraald’. Soms waren de windvlagen zo hard dat de kamelen een paar passen opzij deden. Het werd nog spannender toen de achterste kameel van onze rij van een duin naar beneden gleed. Hij zat natuurlijk vast aan de kameel voor hem waardoor hij viel en op zijn zij verder naar beneden gleed. Het meisje was op tijd van de kameel gesprongen. Het was een akelig gezicht omdat hij natuurlijk nog vast zat werd heel zijn nek gestrekt. De andere kameel werd de duin afgeduwd zodat deze kameel op kon staan. Vanaf dit punt was het nog maar 10 min naar onze berbertent. De zandstorm was nog steeds aan de gang. Bij de tenten aangekomen kregen we een tent voor 5 personen. Links stonden 3 bedden en rechts 2 waar Gijs en ik op sliepen. Door de zandstorm lagen de bedden vol zand en was de tapijt niet meer te zien. Als we met een lampje in de tent schenen zagen we het zand door de tent  heen komen. Het zand is zo fijn dat je het niet voelt.

Een tent werd gebruikt voor alle reizigers. In deze tent lagen tapijten met salontafeltjes. Met kaarsen werd de tent belicht. Met een kopje thee zaten we op de grond aan deze tafeltjes verhalen met andere reizigers uit te wisselen. Rond 20.30u kregen we ons eten. We kregen het eten iets later dan gepland omdat we op een andere groep moesten wachten. Zij werden namelijk met jeeps naar de tenten gebracht omdat ze vanwege de zandstorm niet op de kamelen konden rijden. Het eten was weer lekker. Rijst met vlees en natuurlijk brood. Voordat we naar bed gingen moesten we naar de wc dus vroegen we waar de wc was. Als antwoord kregen we overal als we maar genoeg afstand van de tenten hielden.

De volgende morgen vertrokken we alweer om 06.30u. Pa en ma zijn met de auto terug gegaan aangezien pa zere billetjes had. Bij het hotel kregen we ontbijt en hebben we vervoer richting Fés geregeld. We zijn tot Erfoud met de bus gereden en zijn daar overgestapt op een taxi die ons naar Fés heeft gebracht. Rond 17.30u kwamen we in Fés aan, de rit heeft 8 uur geduurd. In Fés stond de jongen van de riad op ons te wachten. De riad dat wij hadden geboekt zat midden in de medina en hadden wij onmogelijk zelf kunnen vinden. We waren van plan om buiten de deur te eten maar de eigenaresse raadde ons af om in het donker naar buiten te gaan. Volgens haar was het niet veilig. Hierdoor moesten we wel binnen blijven en daar eten. Volgens mij krijgen ze niet vaak gasten want alles wat wij bestelden inclusief het drinken moest nog gekocht worden. Uiteindelijk kregen we rond 23.00u ons eten. De volgende morgen hebben we een gids gehuurd die met ons door de Medina is gelopen. We hebben leerlooierijen bezocht, een koran school, een moskee (vanuit de deuropening), een winkel met handgemaakte shawls, cosmetica winkel en food markets.

De volgende dag zijn we met de taxi naar Moulay Idriss gegaan om de Romeinse nederzetting Volubilis te bezoeken. Het was daar een heel stuk kouder en regenachtig weer. We namen een gids die ons langs de belangrijkste punten van Volubilis Idriss nam. We waren deze richting opgegaan om ook naar een natuurpark te gaan waar we flamingo’s konden zien. Bij Volubilis kwamen we reizigers tegen die daar waren geweest en ze zeiden dat het een behoorlijke rit was om daar te komen vanaf Volubilis en het niet de moeite waard was. Omdat het weer een beetje tegenzat en verder niet zoveel leuks in de buurt was hebben we besloten om weer terug naar Marrakech te gaan. We hebben daar voor de laatste dagen op een camping gezeten. We zijn nog naar de stad geweest en hebben lekker gerelaxt. Zondag 8 april zijn we weer terug naar Nederland gevlogen.