Onze eerste zoektocht naar de Peruvian Night Monkey

Donderdag ochtend zijn we in Chachpoyas aangekomen. In de middag hebben we contact gezocht met de eigenaar (Aldo)  van het reservaat. De bedoeling was om dezelfde dag door te gaan maar Aldo stelde voor om de volgende dag te vertrekken. Hij moest namelijk ook voor ons een gids regelen. Aangezien we daar toch een dag bleven besloot Gijs naar de dokter te gaan. Hij had al een lange tijd last van zijn nek , oor en een licht opgezwollen gezicht.  Nicola wist ongeveer wel waar de dokter was maar niet precies dus liep ze met hem mee om op zoek te gaan naar een privé kliniek. Ze had een zware tas bij dus liet ze mij met al onze spullen op het plein, in het midden van de stad, wachten. Ik voelde me behoorlijk ongemakkelijk. Wij Gringo´s (blanke mensen) vallen natuurlijk erg op. Ik had drie grote tassen om me heen staan om te bewaken die voor hun natuurlijk erg interessant zijn. Zo kwam een vrouw met één kind op haar rug en twee oudere kinderen voorbij gelopen. Zij en haar kinderen keken erg geïnteresseerd en onze tassen. Even later kwam ze weer terug en ging ze recht tegenover mij zitten. Ze fluisterde allerlei dingen tegen haar kinderen, wat natuurlijk niet nodig was want ik versta toch geen Spaans. Haar kinderen liepen vervolgens weg dus volgde ik precies wat zij deden. Ze gingen naar een kraampje  wat op de hoek van het park stond. Ik bedacht me dat ik misschien wel overdreef dus keek ik maar weer voor me uit. Ondanks dat ik me zelf op me donder had gegeven om niet zo achterdochtig te zijn keek ik toch weer terug om die kinderen in de gaten te houden. Ik keek om en zag op eens dat dat meisje vlak achter me stond en weg sprong op het moment dat ik om keek.  Achter mij was een tuin en een stuk gras. Ze liep uit de tuin het pad weer op om terug bij haar moeder te gaan zitten. Geen idee of ze iets van plan was of het een paniek aanval was maar ik voelde me in ieder geval niet op me gemak. Gelukkig kwamen Gijs en Nicola al snel weer terug. Ze hadden de dokter niet gevonden en wilden weer weg gaan. Nicola wilde me niet geloven en zei dat ze vast niks van plan waren. Ik vertikte het om nog langer alleen in het park te zitten dus zijn we met z´n drieën op zoek gegaan.  We hadden de dokter gevonden en Gijs had een gespannen kaakspier dat een beetje ontstoken was. Hij heeft ontstekingsremmers en pillen om zijn spier te verslappen mee gekregen. Bij de apotheek kwam datzelfde meisje van het park naast mij staan. Volgens mij had ze ergens anders geld vandaan kunnen halen want ze kwam de apotheek uitgelopen met iets in haar handen.

Aldo is ook eigenaar van een hotel hier in Chachapoyas dus hebben we bij hem een kamer voor ons drieën geboekt. Voordat we zijn gaan slapen hebben we boodschappen gedaan voor de dagen in het reservaat. De volgende dag heeft Aldo ons om 12.30u naar het reservaat gebracht. Nicola was te eigenwijs om te vragen of we een ezel hadden die onze spullen zou dragen dus hebben we veel eten in het hotel gelaten. Ze ging er maar vanuit dat we geen ezel zouden krijgen. Het reservaat van Aldo is 400 ha groot en heeft onderaan een huisje staan voor gasten. Hij bracht ons naar dit huisje om vanaf daar te starten met onze 3 uur durende wandeltocht. Om bij dit huisje te komen reed hij een onverharde bergpas op. Gelukkig had hij een dikke 4x4 jeep achtige auto anders waren we nooit naar boven gekomen. Terwijl hij onze gids uitlegde wat we allemaal mee moesten nemen kwam een man met een ezel uit de bosjes gelopen. Yesss, dachten we. Dan konden we in ieder geval wat spullen kwijt.

De ezel werd gepakt en we waren klaar om te vertrekken. We vertrokken op een hoogte van 1800 meter en moesten naar 2600 meter hoog. In het begin was het niet zo moeilijk. Er zijn al paden gemaakt die onderaan niet echt stijl waren. Hoe hoger we kwamen hoe stijler, rotsiger en modderiger de paden werden. We hadden twee uur aan een stuk gelopen zonder pauze toen het dus zo stijl werd was het erg moeilijk om door te lopen. We stopten hooguit 2 minutjes om op adem te komen en moesten weer door lopen. We wilden natuurlijk voor het donker boven zijn omdat we nog tenten op moesten zetten en eten moesten klaar maken. Net voor we bij onze bestemming waren kwamen we in een dikke modderpoel terecht. Gijs bleef in het midden lopen waardoor zijn laars vast kwam te zitten en hij zich met zijn handen op moest vangen. Ik bleef zoveel mogelijk aan de zijkant maar gleed ook uit en moest mezelf in de dikke smurrie opvangen. Gelukkig was het erg warm en droogde de modder snel op.

Drie uur later en 800 meter hoger waren bij onze kampplek aangekomen. Terwijl wij met z´n drieën onze tenten opzetten hakte onze gids met haar machete hout om vuur te maken. Na het opzetten van onze tenten hebben we gegeten en zijn we in het donker de bossen ingegaan op zoek naar de Peruvian Night Monkey. Als eerste zijn we het bos ingegaan waar we die middag lans zijn gelopen. We kregen niet echt een veilig gevoel aangezien onze gids zich gedroeg alsof ze niet wist waar we naar toe liepen. De bomen waren erg laag en overal kwamen we dezelfde bomen en planten tegen. We waren een paar keer gestopt, waarbij we onze lampen uitschakelden, om naar de geluiden van het bos te luisteren. We hoorden helemaal niks niet eens een muisje of een vogel. We besloten om naar een ander bos te gaan. Het bleek wel dat ons gevoel over de gids juist was toen ze ons de weg terug vroeg. De reden dat we gidsen in huren is dat zij de bossen kennen en de weg terug kunnen vinden. Natuurlijk wisten wij in het donker de weg niet terug te vinden. Gelukkig was het onze gids toch nog gelukt het pad terug te vinden. We moesten weer een aardig stuk lopen om bij het andere bos te komen. Daar kwamen we er niet door heen. We hoorden weer niks wat heel vreemd is dus besloten we maar terug naar onze tenten te gaan en de volgende dag de bossen met licht te bekijken. De volgende morgen zijn we na een lichte ontbijt naar het tweede bos gegaan. Onze gids had haar Machete meegenomen om een pad te kunnen maken.

Voor we de bossen in liepen kwamen langs een punt waar we een overzicht van de omgeving hadden. Het bos waar we in zijn gegaan loopt tussen twee bergen naar beneden. Nicola vroeg of het onderaan uit kwam bij onze tenten. De gids had nee gezegd maar Nicola was te eigenwijs en dacht dat het wel zo was dus liet ze ons helemaal naar beneden lopen. Ik was er niet meer eens maar ze luisterd niet snel naar andere dus lieten we haar maar gaan. Toen we bijna onderaan waren zijn we uit het bos gegaan en zagen we dat we drie bergen verderop waren. We moesten dus drie bergen terug klimmen om weer bij onze tenten te komen. Het bos zag er overigens niet veel belovend uit maar toch zijn we in de avond weer terug gegaan. Weer hoorden we niks en zijn we maar weer terug naar de tenten gegaan.

De volgende dag zijn we om 08.15u terug gelopen. Gelukkig was het allemaal bergafwaarts dus minder zwaar. Helaas was onze gids niet zo goed want we waren weer verkeerd gelopen waardoor we weer een halve  berg omhoog moesten lopen.

Om 10.00u waren we terug bij het huisje en stond Aldo op ons te wachten. Hij had een lekker ontbijt gemaakt waar we volop van genoten aangezien we geen eten meer hadden dus zonder ontbijt aan de wandel zijn gegaan. We kregen het over Kolibri´s die vlak bij zijn zwembad te zien zijn. Hij vroeg of we het wilden zien dus bracht onze gids ons naar zijn zwembad. We hadden op de weg terug wel een klein zwembad gezien maar dat was niet het zwembad wat hij bedoelde. We liepen richting een waterval en zagen daaronder een super mooi en groot zwembad. We waren meer onder de indruk van zijn zwembad dan de plek waar de Kolibri´s rondvliegen.

Na ons bezoekje aan zijn enorme zwembad heeft hij ons terug naar Chachapoyas gebracht. Op dit moment zitten we nog steeds in Chachapoyas. Morgen gaan we naar een ander reservaat waar zeker te weten de Yellow tailed Woolly monkey voorkomt. Wij gaan natuurlijk weer opzoek naar onze night monkey maar het zou fijn zijn als we dit keer een dier tegenkomen.