Kolibrie

Nadat we zaterdag terug uit het bos zijn gekomen hebben we lekker een paar dagen kunnen relaxen. Dinsdagavond zijn Gijs en Nicola naar een stukje bos dichtbij La Esperanza gegaan om te kijken of daar Night Monkeys zitten. Ik ben thuis gebleven om voor ze te koken. Aangezien we hier alleen maar vegetarisch mogen eten heb ik zelf vegetarische hamburgers gemaakt met gebakken aardappeltjes en rode bieten salade. Rond 19.15u waren ze alweer terug. Ze hadden een plek uitgezocht om te zitten en te wachten. Rond 18.45u, de tijd dat de Night Monkeys uit hun nesten kruipen, kwamen ze precies op de plek die zij uit hadden gekozen tevoorschijn. Het was fijn dat de aapjes bij de eerste beste plek tevoorschijn kwamen. Sam en Noga willen weten of ze in bepaalde gebieden voorkomen dus als we ze zien kunnen we weer terug. 

De volgende dag zijn we samen met Sandra, nieuwe vrijwilligster uit Peru, naar een Kolibrie voederplaats gegaan. Vanaf La Esperanza is het ongeveer drie kwartier naar deze voederplaats rijden. De wegen hier zijn een stuk veiliger dan naar Mendosa maar ook hier zagen we onderweg een truck dat naar beneden is gereden. De taxi chauffeur vroeg of wij een kijkje wilden nemen maar dat hebben we niet gedaan en zijn meteen door gereden. We hadden met de taxi chauffeur afgesproken dat hij ons 2 uur later weer op moest halen.  

Bij de voederplaats moesten we nog een stuk naar beneden lopen om bij het kantoor af te reken. Wij Gringo’s moesten 25 soles p.p afrekenen en Sandra 10 soles omdat ze een Peruviaan is. De jongen van de voederplaats bracht ons naar een plek waar we de Kolibries goed konden zien. Onderweg plukte hij 6 passievruchten voor ons. Hij legde uit dat ze deze plant speciaal laten groeien voor de Kolibries. Voordat het een vrucht wordt is het een bloem waar de Kolibries van eten. De Kolibrie voederplaats is speciaal gebouwd voor de spatuletail (vlag) kolibrie omdat het een bedreigde diersoort en alleen in Peru voorkomt. Wij hebben het geluk dat zijn kleine leefgebied dat kleiner is dan 5km² hier in de buurt is. Terwijl we onze camera’s tevoorschijn haalden kwam dit bijzondere diertje al voorbij gevlogen. We hebben twee uur bij de voederplaats gezeten waarbij ik 287 foto’s heb geschoten en zijn toen weer terug gegaan.

Spatuletail Kolibri

De taxichauffeur wilde toch nog stoppen bij het ongeluk. Ik moet zeggen dat de Peruvianen echte ramptoeristen zijn. We kwamen daar aan en de rand waar de truck overheen was gereden zat vol met Peruvianen. Ze hadden zelfs eten en drinken meegenomen dat ze uitdeelden. In het begin vond ik het echt raar dat ze uren naar zo’n tragisch ongeluk konden kijken en daarbij ook nog gezellig zaten te eten en te drinken. Later begreep ik dat het niet zo tragisch was als het leek. De chauffeur van de truck was in slaap gevallen en reed dus over de rand. Nog voordat de truck neerklapte zijn hij en zijn bijrijder uit de truck gesprongen. Ze hadden niks. Het is goed dat ze er uitgesprongen zijn want de voorkant was zo plat als een dubbeltje. Veel mensen waren daar om de delen van de truck een voor een weer terug om hoog te dragen, de chauffeur van de truck en zijn bijrijder hielpen zelfs mee. Na het hele verhaal te hebben gehoord zijn wij weer terug naar La Esperanza gereden.

 Gisteren, vrijdag, zijn Nicola en Gijs naar Mendosa vertrokken. Ik ben thuis gebleven omdat mijn knieën niet meer willen. Ik heb Gijs gisteren rond 17.00u gebeld en hoorde dat hij opnam. De verbinding viel weg dus heb ik hem niet meer gesproken maar ik neem aan dat ze veilig in Mendosa zijn aangekomen. Zij zijn daar nu twee of drie nachten om op zoek te gaan naar de Night Monkey en komen dan weer terug naar La Esperanza. Hopelijk verloopt de terug reis ook goed.